عبدالله اسکندری گفت‌: بچه جنوب شهر هستم و از همان ابتدا پای منبر بزرگ شده‌ام و برای کارهایی از این دست داوطلب هستم. یکی از حسرت‌هایم این است که همواره با خود می‌گویم ای کاش «داش آکل» را من گریم می‌کردم.